najciekawsze orzeczenia | Co do zasady

Nie można za „działalność” wywołującą bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku uznać planowania i przygotowania przedsięwzięcia

Mimo że definicja odpadów od lat jest właściwie niezmienna, na jej tle wciąż zdarzają się spory. Uznanie danej substancji lub danego przedmiotu za odpad rodzi bowiem liczne obowiązki dla ich posiadacza.

Terminem „zaskarżona decyzja” nie można operować w przypadku spraw rozpatrywanych w odmiennych trybach. Pojęcie to odnosi się tylko do tej samej przedmiotowo sprawy. Uczestnictwo pracowników administracji publicznej w postępowaniu zakończonym wydaniem decyzji w jednym trybie nie przekreśla możliwości podjęcia przez nich rozstrzygnięcia w trybie nadzwyczajnym.

Aby zagwarantować bezstronność sądu, polskie prawo przewiduje instytucję wyłączenia sędziego, którego obiektywizm w danej sprawie mógłby budzić wątpliwości. Przyczyną wyłączenia sędziego nie może być jednak subiektywne przekonanie strony o jego stronniczości.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie opłat półkowych nie wpłynął na orzecznictwo. Sądy powszechne nadal uznają, że wszelkie opłaty pobierane przez sieci handlowe są niezgodne z prawem. Tymczasem Trybunał, potwierdzając konstytucyjność art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, zalecał rozpatrywanie każdego przypadku indywidualnie, przy uwzględnieniu wiadomości specjalnych płynących z nauk ekonomicznych.

Nieuczciwi dłużnicy korzystają z całego łańcuszka osób trzecich, które pomagają udaremnić zaspokojenie wierzytelności. Do odpowiedzialności odszkodowawczej można jednak pociągnąć nie tylko osobę, która takim działaniem wyrządziła szkodę wierzycielom, ale także osobę, która świadomie z takiej szkody skorzystała.

Wydanie orzeczenia sądu cywilnego zobowiązującego do zapłaty wierzytelności z tytułu legalnych czynności cywilnoprawnych dłużnika nie stoi na przeszkodzie do orzeczenia obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej działaniem zmierzającym do udaremnienia wierzycielom zaspokojenia tej wierzytelności.

Wniesienie powództwa przeciwko sądowi jako organowi wymiaru sprawiedliwości nie stanowi przeszkody uniemożliwiającej temu właśnie sądowi rozpoznanie sprawy. Co więcej, ochrona autorytetu władzy sądowniczej przemawia za rozpatrzeniem sporu właśnie przez ten sąd, jako właściwy według przepisów ustrojowych.

Gdy przeprowadzana jest ocena oddziaływania na środowisko, warunki realizacji przedsięwzięcia wymagają uzgodnienia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska. Mimo że na postanowienie to nie przysługuje zażalenie, podlega ono weryfikacji.

Pozyskiwanie informacji publicznej co do zasady nie podlega opłacie. Jednakże obowiązujące regulacje umożliwiają pobranie stosownej należności w sytuacji, w której podmiot udostępniający informację musi ponieść dodatkowe koszty związane z jej przekształceniem w inną formę bądź odmiennym sposobem jej udostępnienia, wskazanym przez wnioskodawcę.

Wyrokiem z 24 października 2014 r. Sąd UE rozstrzygnął sprawę Xavier Grau Ferrer przeciwko OHIM (T-543/12). Zasadniczy problem prawny, jaki pojawił się w tym orzeczeniu, dotyczył oceny spełnienia obowiązku rzeczywistego używania znaku towarowego w sytuacji używania oznaczenia, którego postać różni się od zarejestrowanej postaci znaku.

Obowiązujące przepisy nie stanowią wprost o dopuszczalności zastrzeżenia, że prokurent może działać tylko łącznie z członkiem zarządu (prokura łączna niewłaściwa). Doprowadziło to do rozbieżności w wykładni i orzecznictwie sądów rejestrowych.