Mateusz Kosiorowski | Co do zasady

Jeszcze przed ogłoszeniem stanu zagrożenia epidemicznego część przedsiębiorców – przewidując prawdopodobne skutki zbliżającej się pandemii – zdecydowała się na ubezpieczenie business interruption. Czy tego rodzaju ubezpieczenia mogą chociaż w części kompensować szkody związane z pandemią?

Egzekwowanie przez władze państwowe „epidemicznych” restrykcji (zakazów i nakazów) – pomimo wielu wątpliwości co do zgodności z konstytucją – aktualnie stanowi wykonywanie władzy publicznej zgodnie z prawem. Niemniej jednak nawet działania państwa w majestacie prawa mogą wiązać się z ryzykiem zakażenia COVID-19 lekarzy i pielęgniarek, patrolujących funkcjonariuszy itp. Powstały wskutek zakażenia ciężki rozstrój zdrowia (czy nawet śmierć osoby zakażonej) może przesądzić o odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa na zasadzie słuszności.

Ogłoszenie stanu zagrożenia epidemicznego, a następnie stanu epidemii i innych aktów prawnych wiąże się nie tylko z wprowadzeniem nakazów i zakazów w życiu codziennym i zawodowym, ale też z różnego rodzaju ograniczeniami w prowadzeniu działalności gospodarczej. Lekarze mogą być kierowani do pracy w szpitalach zakaźnych. Z kolei przedsiębiorcy obarczeni są nowymi restrykcjami, w wyniku czego odnotowują znaczne straty. Czy w związku z obostrzeniami będzie można domagać się odszkodowań od Skarbu Państwa?

W ostatnich dniach podjęto szereg inicjatyw legislacyjnych i prawnych, aby opanować rozwój epidemii koronawirusa SARS-CoV-2. Jak tymczasowe zamknięcie granic i wprowadzenie obowiązkowej hospitalizacji może wpłynąć na odpowiedzialność przewoźnika przy międzynarodowym przewozie towarów drogą lądową?

Czy nowelizacja przepisów procedury cywilnej może wpłynąć na sytuację procesową poszkodowanych w wyniku kolizji dwóch pojazdów mechanicznych?

We wrześniu brytyjskie media opublikowały dokumentację dotyczącą operacji „Yellowhammer” analizującą konsekwencje wyjścia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej bez porozumienia. Chaos prawny spowodowany brexitem może doprowadzić do kilkudniowych przestojów ciężarówek na granicy, tworząc tym ryzyko powstania szkód w substancji towarów szybko psujących się.

Właściwe określenie żądanej wysokości zadośćuczynienia za rozstrój zdrowia, jeśli poszkodowany przyczynił się do powstania szkody, może stanowić problem nawet dla profesjonalnych pełnomocników osób poszkodowanych. Kwestia ta rodzi bowiem kilka poważnych wątpliwości natury praktycznej, które poruszył m.in. Sąd Najwyższy w uchwale z 11 kwietnia 2019 r. (III CZP 105/18).